I believe i can flyyyyyy

Haaaaaaaaaaai nederland!

Maar weer eens een update vanuit Oeganda. Het is zo raar in het begin kon ik niet wachten om dingen te vertellen omdat alles bijzonder was maar ik ben hier inmiddels zo gewend dat ik er gewoon in mee ga en dingen niet meer opvallen. Geiten hangen hier nou eenmaal in bomen en lijkenkisten horen op boda's.
Ik denk dat ik het vreemder vind om straks weer in nederland gewoon saai in een auto te zitten over een glad wegdek.
Deze week ging ook weer echt zo snel voorbij ik kan het echt niet af knipogen en ik geniet nog steeds met volle teugen maar ik ga wel steeds meer merken dat mijn lichaam het niet meer leuk vind. We hadden nog geen enkele rust dag gehad en je blijft maar doorgaan. Iedere dag zit helemaal volgepland en ik merk dat ik fysiek echt op begin te raken en dat heeft de rest ook dus ik ergens ben ik wel een heel ieniemienie klein beetje blij dat ik volgende week in het vliegtuig terug ga. Maar dan is een weekje nederland weer goed dan kan ik bijkomen en iedereen zien en dan wil ik denk ik alweer terug.

Afgelopen woensdag zijn we met andere vrijwilligers naar een basisschool gegaan net buiten de stad. Zij hadden hier een sportdag georganiseerd en gevraagd of wij wouden helpen. Was echt super tof vooral de flessenvoetbal en de estafette vielen in de smaak. Dat soort dingen doen ze hier echt nooit maar ze hebben echt de hele ochtend met een big smile rond gelopen. Daarna hadden zij weer gewoon les en wij vonden het eel leuk om een les te volgen. Helaas zijn we op de helft afgehaakt want het was echt ongelooflijk saai. Het leek wel een hoorcollege op saxion haha.

Het plan was om donderdag en vrijdag naar de village te gaan om verder te gaan met de school want daar moet echt nog veel wan gebeuren. Ik keek er zo naar uit en vanaf het moment dat we de deur uitlopen begon het keihard te regenen. Opzich is dit geen probleem maar je moet 1,5 met de matatoo (openbare taxi) naar kamuli dit is het laatste 'stadje' waar je naar de supermarkt kan voordat je de middle of nowhere ingaat en vanaf daar is het nog ruim 1,5 uur met de boda over zandwegen.
En dit dit gaat echt niet met die boda's. We hadden dus met heel veel moeite iemand uit de village kunnen bereiken en die wou zo graag dat we kwamen dat die maar gewoon zei dat het daar helemaal droog was en ndat er boda drivers er gewoon waren bla bla. Dus wij hebben het erop gegokt en de matatoo maar kamuli gepakt, na 10 min had ik al door dat dat niet helemaal waar kon zijn want het water stroomde de auto tegemoet vanaf de bergen en het ging steeds harder.
En toen waren we in kamuli. En konden we niet verder. FUN echt fijn die eerlijkheid hier. Toen hebben we een lading chocola ingeslagen en konden we weer terug. Helaas rijden ze hier niet op tijd maar ze gaan wanneer het busje vol zit. We vroegen hoelaat we vetrokken en het antwoord was: 5 people.
5 people stond gelijk aan 2 uur. Nou hele donderdag naar de maan.
Vrijdag hebben we weer de hele dag in het weeshuis geholpen.
en toen begon..... ADRENALINE WEEKEND

SERIEUS dit is het gaafste weekend uit mijn leven denk ik. Zaterdag ochtend werden we om 8 uur opgehaald om te gaan raften op de nijl. We hadden er meteen zin in toen we zagen dat we twee ontzettend leuke BLANKE begeleiders hadden uit nieuw-zeeland. Ik ben echt gewoon steeds verbaasd als ik een blanke zie dan heb je meteen een goeie band ofzo haha. Fijne mededeling kwam 10 min voor vertrek dat dit de gevaarlijkste plek is om te raften vd wereld. 'Gelukkig heb je een zwevest' natuurlijk vonden wij onszelf stoer genoeg om de moeilijke route te doen en een hele dag ipv een halve dag.
Maar het was ech zo super gaaf, 3 keer keihard uit de boot geslingerd waarvan we een keer gewoon met boot em al om zijn gekiept. We kwamen bij de moeilijkste afdaling van die dag dat was vlak voor de lunch en onze begeleider wou ons naar het midden stuk doen zodat we 50 procent kans hadden om er goed uit te komen. Helaas waren wij te druk met lachen en paddelden we niet hard genoeg waardoor we in 'the bad part' terecht kwamen. Hier werd iedereen echt zo hard uit de boot gegooid en ik ben zeker 10 sec onder water geweest. Je raakt automatis ch toch in paniek en ik was echt even bang dat ik het niet na kon vertellen. Maar natuurlijk kom je ooit weer boven en er varen mensen in kaiaks voor de veiligheid die je dan opvangen en naar je boot brengen. De enige woorden van de begeleider waren: WHAT THE FUCK YOU GIRLS ARE FUCKIN CRAZY.
Toen we eindelijk iedereen uit het water hadden gevist en de schrammen en tanden door de lippen bekeken waren kwamen we aan op een onbewoond eiland echt suuuuuper vet waar we een heerlijke lunch kregen. Gelukkig ging de tweede helft wat beter en zijn we toen een keer helemaal omgevallen en verder niet.
Helemaal bek af kwamen we om 9 uur weer thuis en heb ik geslapen als een roosje.

Zondag:
De wekker stond op 8 uur maar iedereen was al wakker, snel ontbijtje en AKTIE. Het waaaaas: BUNGEE JUMP DAG. Met de adrenaline nog in ons lichaam van het raften stapten we in de auto maar het werd steeds stiller en stiller..
45 meter hoogte en het is (volgens lonely planet') de mooiste plek om te springen want je springt recht boven de nijl. Ik heb echt doodsangsten uitgestaan en heel erg mijn best gedaan niet naar beneden te kijken. Suzanne was voor mij en die was veel banger, ik was inmiddels ook banger voor haar dan voor haar dan voor mezelf en ik voelde me zo opgelucht toen zij veilig in dat bootje zat. Alleen toen kwam pas het besef dat ik zelf nog moest. Maar wat een kick, echt geweldig.
De man in het bootje vroeg meteen: HOW WAS IT?
Mijn antwoord was: uh i don't know.. Funny i think
Ik kon echt niet meer nadenken. FOTO's volgen.

Mijn blog eindigde oorspronkelijk hier maar waarbenjij.nu lag er even helemaal uit dus ik plak er nog maar wat achteraan! Maandagochtend vertrokken we weer mooit optijd naar de village om de school hopelijk af te maken. Meisjes bij ons uit het huis die stage lopen in het ziekenhuis wouden graag de village een keer voor een dagje zien dus die zijn meegegaan om te helpen schilderen, en die extra handen komden we super goed gebruiken. Na een hele dag bloed zweet en tranen was het zo goed als af. Samen met marjolein heb ik ongeveer 3 uur op een houten plank gestaan dat een ladder moest voorstellen om het schoolmotto op de school te schilderen. Vorige week hebben we zelf sjablonen geknipt uit karton en het is eigenlijk heel goed gelukt: try your best, be kind to others and keep the faith.
Ik denk dat dit ook maar mijn eigen motto wordt. Een nachtje in de village was weer optimaal genieten, je hoort de beesten gewoon om je bed lopen en ik ben snachts zo hard door iets in mijn hoofd gebeten dat ik er wakker van werd en serieus dacht dat het vivian was. Ze ontkent maar ik twijfel nog haha.
Dinsdag ochtend werden rita en marjolein om 10 uur opgehaald om geiten te gaan kopen op de markt. Zij hebben dit gedaan van het geld dat ze ingezameld hadden voor vertrek en hebben het wegggeven aan 2 gezinnen daar. Ik had helemaal de slappe lach toen ze terug kwamen want die boda driver had die beesten gewoon om zn nek hangen. Levend. Oke ik weet dat dit eigenlijk niet grappig is maar toch. De bedoeling was dat er een extra boda mee terug zou komen om ons op te pikken maar die kreeg onderweg een lekke band, echt heel handig want dat betekende dat wij met 3 meiden en een driver op een boda moesten voor 1,5 uur over heeele slechte zandwegen. Erg gezellig want de driver zit dan op de schoot van de voorste. Trouwens, dat ik zei dat ik geen gevaarlijke dingen zou doen had ik al terug genomen toch? Anders bij deze. MAAR IK LEEF NOG HOOR MENSEN.

inmiddlels zijn onze laatste dagen hier dus aangebroken. Morgen hebben we een kinderfeestje georganiseerd voor de weeshuis kinderen in een restaurant met eten balonnen en muziek. Alvast als afscheid omdat vivian marjolein en rita eigenlijk op chimp tracking zouden gaan donderdag. De laatste dagen houden we lekker vrij, dat hebben we nog geen een keer gedaan deze vakantie dus ik vind het best apart. Zondag eind van de ochtend gaan we naar kampala, Nog even gezellig uit eten met zijn allen en zondag nacht vliegen we om 03:50 terug naar istanbul en dan naar amsterdam. Als het goed is zijn we hier om 17:15


Dikke kus vanuit oeganda
X